EUSKARA, MAGISTERITZA ETA HEZKUNTZA. ZENBAIT GOGOETA

Badira 25 bat urte Euskal Herriko Unibertsitatea hasi eta euskal adarrekin ekiten hasi zirela. Hasiera benetan gogorra izan zen, izan ere, Ikastola mugimenduekin batera, frankismo garaiko hurrengoek ere lerro berdinean jarraitzen baitzuten: batetik ez zuten baimentzen ez errazten adar hori gauzatzea, eta bestetik, jendearen aldetik ere, ez zegoen gogo larregirik hortan ibiltzeko (egia esan, euskaraz alfabetatutakoak gutxi batzuk baitziren).
Badira 25 urte, bai, borroka hortan ibilitako asko unibertsitatera itzuli, eta bestelako egoera topatzen dutenak: lortutako lorpen askoren atzerapausu handia eman deneko sentsazioa dute askok. Nahiz eta ia karrera guztiak euskaraz egiteko aukera izan, eta nahiz eta matrikularen erdia baino gehiago euskaraz ikasteko egin, bada oraindik ere gaur egunean erdal kutsua duten giroak.
Egia da, bestalde, printzipioz pertsona libreak izanik aukera dugula bai hitzegin zein ikasteko nahi dugun hizkuntza eta metodologian, baina benetan tristea iruditzen zaidana da hainbat urteetako batzuren borrokan atzerapausu handia egotea, hau da, bada jende aunitz karrerak guztiz euskaldundu daitezen eskatzen ibili direnak, eta behin hori lortu denean, ez garela hortaz aprobetxatzeko gai izan. Magisteritzako fakultatean, esaterako, bada jende asko euskaraz ikasten ari dena, 3 urteren buruan euskarazko titulu bat emango dietelakoan, eta bada, beste jende asko euskaraz ikasten ari dena ohitura jarraituz. Baina bada beste jende bat ere, euskaraz ikasten ari dena sentitzen duelako hori dala bere kultura, ama hizkuntza eta etorkizuna. Ezin baitezakegu ahaztu gu, irakasle-eskolako ikasleok, hemendik eta urte betera (dena ondo joanda,noski), haur batzuren andereño eta maisu izango garela, eta beraien erreferentzia nagusienetakoa izango garela. Hori horrela izanda, hizkuntza zeharo garrantzitsua delako uste sakona daukat, izan ere, gu euskaraz hitzegiten entzutean, eurak ere hala egin beharko dutela sentituko dute, hori izanik euskara transmititu eta mantentzeko bide aberatsa, ez ut ulertzen eta sutu egiten naiz (klasean batzuk konturatu direnez), nola euskal adarrean ikasten egonik, euskarazko irakasleak izatera prestatzen ari garela, oraindik ere erdara hutsean aritzea. Ni ez naiz sartzen bakoitzaren erlazio pertsonaletan erabiltzen dugun hizkuntza ohiturekin, baina bai klasean erabiltzen dugunarekin. Manten (edo sor) dezagun euskaraz hitz egiteko gure esparru, txokoak eta ohiturak, gure kultura eta etorkizunaren onerako.